ماهی برای درنگ کردن و اندیشیدن

امام صدر در پیامی که در آستانۀ ماه مبارک رمضان در سال۱۳۵۰ از او منتشر شده درباره توجه به تکراری و عادتی نشدن روزه و عبادات می‌گوید: «دگر بار، روزه می‌‏‌گیریم، شب زنده‏ داری می‌‏کنیم، شعایر را دو چندان می‌کنیم و سرانجام عید را با شادمانی و خشنودی جشن می‌گیریم و پس از آن به زندگی عادی باز می‌گردیم. بدین سان سال‏‌ها تکرار و بر حجم خاطرات افزوده می‌شود. اما بیم آن می‌‏رود که روزه به عادتی بی‌‏روح و شعایر آن به سنت‏ هایی سرگرم کننده بدل و ماه رمضان از همۀ معانی اصیلی‌اش تهی شده باشد. با نگاهی سریع در می‌‏یابیم که این مشکل، یعنی مشکل و مسئلۀ روزه و رمضان، مسئلۀ همه عبادات و همۀ مناسبت‌‏هاست. این آفت به همۀ عبادات و ایام راه یافته و اماکن مقدس و شعایر دینی و همۀ آموزه‏‌های آسمانی را در برگرفته است.»

او در سخنانی در جایی دیگر می‌گوید: «ماه رمضان زمانی است برای درنگ کردن. در این ماه مؤمن با قلبی سالم و عقلی روشن و بدنی پاک به گذشته­ اش می­ نگرد و از خود حسابرسی می­ کند و ارزیابی دوباره­ای از کارنامۀ خود صورت می ­دهد و، سپس، به آینده نگاه می کند تا برای آن برنامه­ریزی کند و دوباره آن را بسازد و، بدین‌ترتیب، ماه رمضان ماهی سرنوشت­ ساز برای او خواهد بود.»

امام صدر در ادامه عنوان می کند: «درنگ در این ماه، ماه خداوندی که سرچشمۀ دانش و اراده است، به تنهایی می­ تواند به ما بینشی درست از واقعیتی بدهد که در آن به سر می­ بریم و ناامیدی و دلسردی را از ما دور کند و مسئولیت‌پذیری برای برنامه­ ریزی و اراده کردن برای ساختن آینده ­ای بهتر را برایمان آسان می­کند. تنها تأمل، که در آموزه­ های اسلامی برتر از عبادت شمرده شده است، می­ تواند روح عبادت را به آن بازگرداند و آداب و رسوم را به انگیزه­ای برای خدمت انسان تبدیل کند و در کالبد شعایر روح بدمد و، بدین‌ترتیب، در ماه رمضان شبِ قدری رقم زند که بهتر از هزار ماه است.»

امید که ماهی پربار و پربرکت و پر از تفکر و تامل پیش رو داشته باشیم. رمضان بر همه میهمانان جشن آسمانی مبارک.